gitme desemde gideceksin biliyorum

yokluktu hatırladığımız
varlığa alışamadık bir türlü
gidişler yıktı bizi alışmaya çalışmaktan korktuk aslında...
sıkkınız bitkiniz yorgunuz hayat yordu beden yordu insanlar yordu
peki onların suçu ne ? onlar niye kader yorgunu...?
cevabını alamadığımız daha da kötüsü destek veremediğimiz durumlar var...
halimize şükretmemize sebep

ne demiş şair "ölmek sorun değil de gideceğim o yer sıkıyor canımı..."
peki bilinmeze gittiğini bilenler?
gözlerini kapattığında bir daha açamazsam korkusuyla uyuyanlar?

gitmek sorun değil de göndermek ağır basıyor şu sıralar yüreğime...
adım adım yaklaştığını bilmek
tutamamak
ama acısına dayanamamak
bir yanım bırak kurtulsun derken diğer yanda gözlerimin yalvarışı
kal diyememek...